 |
«کار فرهنگی» نیروی‌های بسیج به همراه خانواده در کافی‌شاپ |
گروهی از نیرو‌های بسیج به همراه همسر و فرزندان خود در اقدامی که آن را «کار فرهنگی» نامیده‌اند٬ یک کافی‌شاپ در شهر ساری را قرق کردند.
وبلاگ «نکته‌های جامانده» با انتشار این تصاویر٬ نوشته که «جَو اونجا رو خیلی آروم و محترمانه قالب شدیم ...راستی قیافه اون کسانی که هم تیپ ما نبودن وقتی این صحنه رو می‌دیدن دیدنی بود.»
نتونستم جلو خودم را بگیرم! نوشته‌های این بلاگ نویس ساندیس خورِ وقیح را نیز در اینجا میگذارم، شاید درس عبرتی برای سکوت قبرستانی ما باشد!؟
الآن بهتون می گماینجا طبقه بالای یکی از شلوغترین کافی شاپ های شهر ماست .بارها شد که وقتی با همسرم می رفتم اونجا جَو اونجا جوری بود که شاید آدم یک کم خجالت می کشید . می دونین چی می گم دیگه ؟ ( وضعیت حجاب رو می گم )
خیلی از هم تیپ های خودمون هم این مشکل رد داشتن . برای همین بچه مذهبی کجا ؟ کافی شاپ کجا ؟
با خودم گفتم یعنی چی ... برای چی نباید بتونم با همسرم اینجا بیام ؟ ( تو شهر خودم غریبه ؟ ) چرا داریم این محیط ها رو از دست می دیم !!می دونین چیکار کردیم ؟
با چند تا از بچه های متاهل پایگاه بسیج محل و دوستای بیرون از پایگاه برنامه ریختیم که فلان ساعت بیان اونجا . اولین برنامش به دعوت پایگاهمون بود ( چون از نظر من این می تونست شروع یک الگوی کار فرهنگی در هر شهری باشه ) برنامه های بعدی دونگی ، پولها رو تقسیم می کنیم .درسته که یک سوم از بچه ها اومدن و بقیه وقت نکردند اما نتیجه کار خیلی رضایت بخش بود .جَو اونجا رو خیلی آروم و محترمانه غالب شدیم ...راستی قیافه اون کسانی که هم تیپ ما نبودن وقتی این صحنه رو می دیدن دیدنی بود ...
( ضمناً تا یادم نرفته از آقا مجید و آقا امین هم تشکر می کنم که ما رو توی این طرح کمک کردند . انشالله تو عروسیشون جبران کنیم )
البته در مورد این طرح نقشه های زیادی داریم که بعداً دوباره در جریانتون می ذارم (نقشه هایی که حتماً شهر ما رو متحول خواهد کرد )
 |
| جایی که ما غایب ایم، مزدوران حاضرند.. |
 |
| تا موقعی که ما ساکت باشیم، وضع همین است. |
نتونستم جلو خودم را بگیرم! نوشته‌های این بلاگ نویس ساندیس خورِ وقیح را نیز در اینجا میگذارم، شاید درس عبرتی برای سکوت قبرستانی ما باشد!؟
این هم یک نمونه کار فرهنگی
شاید براتون سوال باشه که اینجا کجاست ...الآن بهتون می گماینجا طبقه بالای یکی از شلوغترین کافی شاپ های شهر ماست .بارها شد که وقتی با همسرم می رفتم اونجا جَو اونجا جوری بود که شاید آدم یک کم خجالت می کشید . می دونین چی می گم دیگه ؟ ( وضعیت حجاب رو می گم )
خیلی از هم تیپ های خودمون هم این مشکل رد داشتن . برای همین بچه مذهبی کجا ؟ کافی شاپ کجا ؟
با خودم گفتم یعنی چی ... برای چی نباید بتونم با همسرم اینجا بیام ؟ ( تو شهر خودم غریبه ؟ ) چرا داریم این محیط ها رو از دست می دیم !!می دونین چیکار کردیم ؟
با چند تا از بچه های متاهل پایگاه بسیج محل و دوستای بیرون از پایگاه برنامه ریختیم که فلان ساعت بیان اونجا . اولین برنامش به دعوت پایگاهمون بود ( چون از نظر من این می تونست شروع یک الگوی کار فرهنگی در هر شهری باشه ) برنامه های بعدی دونگی ، پولها رو تقسیم می کنیم .درسته که یک سوم از بچه ها اومدن و بقیه وقت نکردند اما نتیجه کار خیلی رضایت بخش بود .جَو اونجا رو خیلی آروم و محترمانه غالب شدیم ...راستی قیافه اون کسانی که هم تیپ ما نبودن وقتی این صحنه رو می دیدن دیدنی بود ...
( ضمناً تا یادم نرفته از آقا مجید و آقا امین هم تشکر می کنم که ما رو توی این طرح کمک کردند . انشالله تو عروسیشون جبران کنیم )
البته در مورد این طرح نقشه های زیادی داریم که بعداً دوباره در جریانتون می ذارم (نقشه هایی که حتماً شهر ما رو متحول خواهد کرد )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر